یوفو شهر

«رجال الغيب» اصطلاحي عرفاني است كه در چهار معنا به كار رفته:

1. به انسان‌هايي اطلاق مي‌شود كه از چشمان مردمان پنهان هستند،
2. مرداني از جنيان مؤمن و صالح،
3. گروهي كه علم و رزق خود را از طريق محسوس و عادي كسب نمي‌كنند بلكه روزي و علم را از غيب مي‌گيرند،
4. كساني كه زير مجموعه انبيا و اولياي الهي، و در زمان ما زير مجموعة حضرت ولي الله الاعظم، امام‌زمان(ع) هستند و به دستور ايشان رفتار مي‌كنند.
«ابن عربي» تأكيد دارد كه آنها در هر دوره، ده نفر هستند.
رجال الغيب زيرمجموعه انبياء و اولياي الهي هستند که در زمان ما زيرمجموعه حضرت ولي الله الاعظم امام زمان(عج) هستند و به دستور ايشان رفتار مي کنند.
ابن عربي تأکيد دارد که آنها در هر دوره 10 نفر هستند. برخي صفات آنها به شرح ذيل است:
1. آنها اهل خشوع اند و آهسته سخن مي گويند. زيرا در همه حالات تجلي رحمان بر آنها غلبه دارد «و خشعت الاصوات للرحمن فلا تسمع الا همسا؛ و صداها در مقابل خداي رحمان خاشع مي گردد و جز صدايي آهسته نمي شنوي» (طه، ايه 108(
2. اينها از چشم مردمان پنهان هستند و تنها حق است که آنها را مي شناسد. و حق شاهد آنهاست و در زمين و آسمان - از ديد و شناخت ديگران - نهانند.
3. آنها فقط خداي سبحان را مي خوانند.
4. مصداق آيه شريفه هستند: «و عباد الرحمن الذين يمشون علي الارض هونا و اذا خاطبهم الجاهلون قالوا سلاما؛ و بندگان خداي رحمان کساني اند که روي زمين به نرمي گام برمي دارند و چون نادانان ايشان را طرف خطاب قرار دهند با ملايمت پاسخ مي دهند» (فرقان، آيه 63(
5. روش آنها حياء است، به حدي که از کسي که در هنگام سخن، صدايش بلند مي شود و رگ گردنش از غضب باد مي کند تعجب مي کنند. دليل اين تعجب اين است که حال جذبه چنان بر آنها غلبه دارد که تصور مي کنند که اين تجلي که موجب خشوع و حياء مي شود براي همگان حاصل است.
آنها وقتي مي بينند که قرآن دستور صريح داده است که صداي خود را در نزد پيامبر اکرم(ص) بالا نبريد: «يا ايها الذين آمنوا لا ترفعوا اصواتکم فوق صوت النبي و لا تجهروا له بالقول کجهر بعضکم لبعض ان تحبط اعمالکم و انتم لا تشعرون؛ اي مؤمنان، صدايتان را بلندتر از صداي پيامبر مکنيد و همچنان که گروهي از شما با گروهي ديگر بلند سخن مي گوييد، با او با صداي بلند سخن مگوييد، مبادا بي آن که بدانيد کرده هايتان تباه شود» (حجرات، آيه 2(
وقتي چنين است که ما از بالا بردن صداي خود بر صداي پيامبر اکرم(ص) نهي شده ايم که اين موجب تباهي کردار ما مي شود، حال وقتي که معظم له پيامبر خدا و مبلغ دستورات الهي است پايين آوردن صدا در هنگام شنيدن قرآن و خواندن دعا از تأکيد بيشتري برخوردار است و اين مقام رجال الغيب است که عالم را در محضر خداوند دانند و همواره صدايشان آهسته است و رعايت ادب و خشوع را در محضر الهي مي کنند. زيرا آنها به اين آيه قرآن ايمان دارند که: «الم يعلم بان الله يري؛ مگر ندانسته که خدا مي بيند» (علق، آيه 14)
آن کس که مي داند که همواره در منظر و مأواي الهي است جز حياء و خشوع و سخن بر اساس آداب چه رفتاري دارد؟ و رجال الغيب در نهايت حياء و خشوع و رعايت آداب و سخن گفتن بسنده هستند.
6. رجال الغيب در مقابل رجال الظاهر قرار دارند. رجال الظاهر، مردان الهي هستند که کمر به امر الهي بسته اند و در ظاهر و باطن به خدا دعوت مي کنند. اما رجال الغيب نيز دو ظهور دارند.
الف) مردان الهي که در عالم ارواح سير مي کنند و فقط براي خداوند متعال ظاهرند و فقط خداوند متعال و امام کامل آنها را مي شناسند آنها از ديدگان مخلوقات پنهان هستند.
ب) مردان الهي که در عالم شهادت جولان مي دهند و در عالم اعلي ظاهرند. پس در مجموع رجال غيب ظهور دارند. اما از عامه مردم پنهانند.
7. رجال الغيب به دليل اين که مستقيما حقايق را شهود مي کنند، بدون اين که دچار اشتباه شوند، معاني و حقيقت صورت هاي معاني را ادراک مي کنند. آنها صاحب کشف هستند و هر صاحب کشفي نيز از آنها استفاده مي کند و رجال الغيب هستند که اخبار اصحاب کشف و مؤمنان خالص را در جهان منتشر مي کنند و احوال آنها را به جماعتي که اهليتش را دارند مي شناسانند. به اين دليل آنها به منزله وزراء و مأمورين امام زمان(عج) هستند که به رفع حوائج معنوي و الهي مردم قيام
مي کنند. اما نه به گونه اي که شناخته شوند و ديگران آنها را بشناسند]براي پاسخ به اين پرسش از فتوحات المکيه، ابن عربي، ج 2، ص 12 - 11 ؛ ج 3، ص 338 - 321 استفاده شده اسبدانکه جمعی از بندگان خاص خدایند که از وسائط فیض به عالم هستند که به عالم ، فیض می رسانند و در السن و افواه ( زبانها و دهانها ) آنها را « رجال الغیب » می دانند و هر روز را از ماه عربی در اطراف سیر نمایند چون کسی شروع به شغلی یا عملی یا سفری نمایند رو به آنها ( به سمت 4 جهت ) کرده بگوید

اَلسَّلام علیکُم یا رجالَ الغَیب

اَلسَّلام علیکم یا اَرواحَ المُقَدَّسةِ

اَغیثونی و انظُروا اِلَیَّ بِنَظرَةِ اَجیبونی بِِغََوث

یا رُقَباء یا نُجَباء یا اَبدالُ یا اَوتادُ یا قُطب یا غَوث

اَغیثونی بِحُرمَةِ محمدٍ و الهِِ العابدی